در صنعت فلزکاری، فرآیند خالی کردن (blanking) به معنای برش قطعات فلزی از ورق‌های بزرگتر است. در گذشته، تولیدکنندگان برای ارزیابی کارایی این فرآیند، به معیار اینچ در دقیقه (IPM) توجه می‌کردند. این معیار نشان می‌دهد که دستگاه برش چه مقدار فلز را در هر دقیقه برش می‌دهد. با این حال، این معیار دیگر به عنوان مهم‌ترین شاخص ارزیابی در نظر گرفته نمی‌شود. دلایل این تغییر رویکرد عبارتند از:

1.کیفیت برش

  • دقت و تمیزی: معیار IPM تنها سرعت برش را نشان می‌دهد و به کیفیت لبه‌های برش‌خورده توجهی نمی‌کند. در بسیاری از کاربردها، کیفیت لبه‌های برش‌خورده بسیار مهم است.
  • پلیسه‌زدایی: با تمرکز بیش از حد بر سرعت، ممکن است لبه‌های برش‌خورده دارای پلیسه و ناصاف باشند که نیاز به پردازش‌های اضافی مانند پلیسه‌زدایی دارند.

2.هزینه‌های کلی تولید

  • زمان و هزینه‌ی پردازش‌های اضافی: اگر برش سریع انجام شود ولی نیاز به پردازش‌های اضافی مانند پلیسه‌زدایی داشته باشد، هزینه و زمان کلی تولید افزایش می‌یابد.
  • کاهش ضایعات: برش با کیفیت پایین ممکن است منجر به ضایعات بیشتر و در نتیجه افزایش هزینه‌ها شود.


3.کارایی کلی سیستم (OEE)

  • نگهداری و پایداری دستگاه: دستگاه‌هایی که با سرعت بالا کار می‌کنند ممکن است نیاز به نگهداری بیشتری داشته باشند که می‌تواند زمان خرابی دستگاه را افزایش دهد.
  • زمان آماده‌سازی و تغییر تنظیمات: معیار IPM به زمان‌های آماده‌سازی و تغییر تنظیمات دستگاه توجهی ندارد که این موارد نیز بر کارایی کلی سیستم تاثیر می‌گذارند.

4.تمرکز بر بهبود فرآیندهای کلی

  • اتوماسیون و تکنولوژی‌های نوین: استفاده از فناوری‌های جدید و سیستم‌های اتوماسیون می‌تواند بهره‌وری را افزایش دهد بدون اینکه صرفاً بر سرعت برش تمرکز شود.
  • مدیریت زنجیره تامین: بهینه‌سازی کل زنجیره تامین و فرآیندهای مرتبط می‌تواند تاثیر بیشتری بر بهره‌وری کلی داشته باشد.


نتیجه‌گیری:

تولیدکنندگان دیگر تنها به معیار اینچ در دقیقه (IPM) در فرآیند خالی کردن (blanking) توجه نمی‌کنند، زیرا متوجه شده‌اند که کیفیت برش، هزینه‌های کلی تولید، کارایی کلی سیستم، و بهبود فرآیندهای کلی تاثیر بیشتری بر بهره‌وری و سودآوری دارند. این تغییر رویکرد به آن‌ها کمک می‌کند تا محصولات با کیفیت‌تر و با هزینه‌های کمتر تولید کنند.